Onder natuurgeneeskunde verstaat men alle behandelings- en genezingsmethoden die ziekten trachten te voorkomen en/of te genezen door ondersteuning van het zelfhelende vermogen.De zeven uitgangspunten van de moderne natuurgeneeskunde
- De natuur geneest ‘Vis medicatris nature’. De natuur bezit een kracht, de levenskracht, die streeft naar een optimaal functioneren van elk organisme. Er is een natuurlijke neiging naar gezondheid, een door de natuur gegeven vermogen tot zelfhandhaving zonder dat daarvoor van buiten ingegrepen hoeft te worden. Dit is het zelfgenezende vermogen, ook Physis genoemd. Een ander begrip wat we in dit kader ook gebruiken is homeostase, het vermogen van een organisme tot handhaving van het ‘inwendige evenwicht’.
- Allereerst is niet schaden belangrijk: ‘Primum non nocure’. Er wordt daarom gebruik gemaakt van natuurlijke middelen die niet schadelijk en niet verslavend zijn. Die middelen prikkelen de levenskracht. Alles wat er meer wordt gedaan dan het toedienen van een prikkel levert op den duur gewenning op.
- Ziektesymptomen zijn biologisch doelmatige reacties van de levenskracht op een verstoord inwendig evenwicht. Ze hebben een signaalfunctie, zodat we ons bewust kunnen worden dat er iets, in lichaam én geest, niet in orde is. Deze symptomen mogen niet onderdrukt worden.
- De oorzaak van een ziekte ligt nooit buiten de mens, maar wordt bepaald door het inwendige milieu van het lichaam. Er bestaat een grote diversiteit aan ziekten maar deze hebben met elkaar gemeen dat ze slechts kunnen bestaan op een vervuilde voedingsbodem. Er is altijd sprake van een opstapeling van afvalstoffen in het lichaam.
- Een holistische levensvisie. Hierbij zijn twee stellingen van belang:
a. Geest en lichaam vormen een eenheid.
b. De mens is onlosmakelijk verbonden met zijn omgeving.
Er wordt daarom gekeken naar haar relaties, maatschappelijk functioneren, voedingsgewoonten, sociale vaardigheden enzovoort. - Ieder mens is uniek. Er is dan ook niet één maagzweer hetzelfde. Ieder mens verdient daarmee een volledig individuele behandeling.
- De zelfverantwoordelijkheid van de mens. De natuurgeneeskunde treedt op als begeleider bij een proces van zelfgenezing van mensen. Ze biedt hiertoe het contact, de informatie en de middelen en/of methoden die nodig zijn, terwijl de cliënt een goede motivatie en de bereidheid tot zelfwerkzaamheid inbrengt.
Basisprincipes binnen de moderne natuurgeneeskunde
De aard van de mens bepaalt wat voor haar wel of niet gezond is. De leefstijl waar de een zich fantastisch bij voelt, is voor de ander bijna ziekmakend. Dit komt doordat de ene mens de ander niet is. Ieder mens heeft zijn eigen aard en het is essentieel hiermee rekening te houden. Daarom wordt er in de natuurgeneeskunde onderscheid gemaakt in constituties, aard of aanleg van mensen.
Bij de diagnose wordt het oorzakelijke ziektebeeld in zijn totaliteit vastgesteld, uitgaande van de specifieke constitutie van de persoon. Het gaat er niet om vast te stellen wat er ‘fout’ is, maar om te kijken in hoeverre men afgeraakt is van de eigen aanleg. De natuurgeneeskundige therapie is erop gericht de oorspronkelijke constitutie te herstellen. Dat is een totaalbehandeling, waarin zowel de psychische als de lichamelijke toestand meegenomen wordt.
Een anamnese kan inzicht geven in lichamelijke symptomen en psychische patronen. Door op de aard van de cliënt aangepaste voeding, natuurgeneeskundige middelen, gespreksvaardigheid, visualisaties en andere therapeutische methoden wordt de cliënt ondersteund in zijn lichamelijke en psychische genezingsproces .Het leven is een golfbeweging tussen opbouw en afbraak.
De opbouw toont zich door groei, voortplanting en regeneratie, de afbraak door degeneratie, afkapseling en uiteenvalling. Bij gezondheid en acute ziekten overheerst de opbouw, bij chronische klachten de afbraak.
Is uw geneesmiddel een middel tot genezing of een veroorzaker van nog meer klachten? Medicatiegebruik kan voedingstekorten veroorzaken, waardoor uw voedingsconditie achter uit holt. Controle van uw voedingsconditie ;door een natuurdietist is mogelijk.
Als in de bijsluiter van uw medicijn bij de rubriek bijwerkingen geen melding wordt gemaakt van klachten die u kunt oplopen, dan loont het de moeite de volledige bijsluitertekst en andere informatie betreffende het middel op te zoeken. Dit is mogelijk via:
- Een apotheker die een computeruitdraai kan maken uit zijn bestand. Uw apotheker kan u ook voorlichten over de bijwerkingen van uw geneesmiddel.
- www.cbg-meb.nl; een site van het College ter Beoordeling van Geneesmiddelen (CBG). Klik achtereenvolgens op ‘geneesmiddelen informatie‘,‘geneesmiddelen informatiebank’, en ‘zoeken op kenmerk(en) van een geneesmiddel’. Als u de productnaam hebt ingevoerd, hoeft u alleen nog maar het juiste RVG-nummer aan te klikken om toegang te krijgen tot de meest recente patiëntenbijsluiter. Het RVG-nummer van uw reguliere geneesmiddel vindt u op de verpakking.
- www.lareb.nl; website Nederlandse Bijwerkingen Centrum Lareb. Op deze site kunt u zien of er bijwerkingen bekend zijn van uw geneesmiddel. Het Lareb verzamelt en beoordeelt meldingen van mogelijke bijwerkingen van geneesmiddelen. Iedereen kan reacties op medicijnen melden: artsen, apothekers, therapeuten etc. U kunt dit dus ook. Het Lareb rapporteert haar bevindingen aan het CBG. Het College ter Beoordeling van Geneesmiddelen (CBG) beslist over verdere actie zoals bijvoorbeeld uitbreiding van de bijsluitertekst. Het kan zijn dat een mogelijke bijwerking nog niet in de bijsluiter vermeldt staat, maar al welbekend is bij het Lareb. Dit kunt u na gaan bij www.lareb.nl op de rubriek ‘bijwerkingendatabank’op de term ’zoeken’. Bijvoorbeeld u wilt weten of uw middel gewrichtsklachten of spierpijnen geeft. Kies dan bij de zoektermen voor het orgaansysteem ‘spieren en bindweefsel’ en voer de geneesmiddelnaam of stofnaam in. Dus dat betekent dat bijvoorbeeld het geneesmiddel Losec als stofnaam Omeprazol wordt ingetypt.
- De boeken van Ivan Wolffers.
